dinsdag 8 augustus 2006

Dag 29, Twin Lakes

We hadden de wekker weer om 7 uur gezet. Om 7.45 uur vertrokken we naar de paarden. We konden de Mega Mountain Magic Stable eerst niet vinden. Het zou 5 mijl ten noorden van Leadville zijn aan de 24. Maar we waren inmiddels al wel bijna 10 mijl verder en we hadden nog niets gezien. Wel iets gezien in de verte, maar we hadden geen idee of dat het was en al helemaal niet hoe je daar zou moeten komen. Terugrijdend zagen we wel een bord en een weggetje achter een berg zand. We waren gelukkig nog op tijd.


Het zag er lekker rommelig uit. We hadden een halve dagtocht gereserveerd en kregen alle 3 een muildier (mule). Idse Isiah, een bolle vos, ik een appaloosa Matthew, meer een ezeltype en Jan een hele mooie donkerbruine merrie Satilla. Dit bleek later het muildier van de baas te zijn die hij niet vaak uitleent. We waren met z'n drieën samen met gids Tim. Toen we wegreden zei nog iemand tegen mij dat ik de mijne in de gaten moest houden. Hij had hem 4 jaar gehad en had nog wel eens wat met hem beleefd. Waarom krijg ik altijd de typetjes waar een steekje aan los is?

We gingen het bos in en al snel begonnen we met klimmen. Soms een beetje, maar soms ook vrij steil omhoog. Idse had het er maar druk mee. Voor het eerst op een paard/muildier en er dan een krijgen die eten belangrijker vindt dan lopen valt niet mee. Met een takje erbij bij wijze van zweepje, ging het wel wat beter. Soms kwamen we uit op een mooie bergwei en doken dan het bos weer in. Helaas hebben we geen wild gezien, hoewel er daar genoeg schijnt te zitten. De dag ervoor had Tim een lynx, een hert met jong en 3 coyotes gezien. Eenmaal bovenop de berg hadden we een prachtig uitzicht. Idse ging steeds beter zitten, hoewel zijn zadel bepaald niet ideaal was. Zijn beugels konden niet kort genoeg, dus hadden ze er een stel reserve beugels overheen gegooid en met een touwtje aan de zadelknop vastgezet. Dat schoof nog wel eens, met Idse erbij, maar later kon hij het steeds beter corrigeren.









Helemaal daarboven zijn wij net geweest

Als je omhoog gaat moet je ook weer naar beneden. Toen merkten we pas hoeveel we gestegen waren. De weg naar beneden was zeker niet eenvoudig. Ook ik heb geconcentreerd moeten rijden over het smalle paadje tussen de bomen door. Het was hier en daar best glad omdat het gisteren geregend had en er lagen overal rotsen en keien. Het was echt kiezen of je nou moest sturen of je paard zelf z'n weg laten zoeken. Ik heb meestal voor het laatste gekozen met een beetje steun. Het was heel mooi om te zien toe zelfs die bolle van Idse, zowel naar boven als naar beneden, de spieren van zijn achterhand gebruikte. Ik had zelfs geen tijd om te filmen.
Toen we weer bijna bij de stal waren hebben we nog een klein drafje gedaan. Toen ik omkeek glunderde Idse van oor tot oor.
Om 12.45 uur waren we weer terug. Ik was blij dat we westernzadels hadden, want met een gewoon zadel was het lang zo prettig niet geweest. Hierin heb je, vooral naar beneden, toch meer steun.

Hierna hebben we Leadville nog even bekeken. Dit dorp ligt op 10152 ft = 3094 m. en ziet eruit als een decorstraatje uit de Universal Studio's, alleen is dit echt. We hebben bij Wild Bill's nog een hamburger gegeten. Het was er erg druk, zelfs buiten stonden mensen te wachten en  niet voor niets want het smaakte uitstekend.





Weer terug op de camping zijn we rustig aan begonnen met inpakken. Met deze nieuwe kofferset hebben we meer koffers, dus zal het wel lukken. Ook de stoeltjes hebben we verpakt, we willen toch proberen die mee te nemen.
Met het laatste hout hebben we een kampvuur gemaakt en later de T-bone steak daarop geroosterd. That's life!. Het was niet zo koud als gisteravond, dus hebben we lekker buiten gezeten.

Zelfde hoogte. Om 13.52 uur was het 72F = 22C. Ideaal weer voor paardrijden. Vanochtend stralend blauw en vanmiddag bewolking.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.