Dag 31, De terugreis

Om 6.45 uur opgestaan. Het is toch niet leuk meer, dus relaxt nog even blijven liggen zit er ook niet in. Dat was het dan, vandaag echt terug naar huis. We hebben nog de laatste dingetjes weggegooid, schoongemaakt of ingepakt en zijn om 8.30 uur naar Cruise America gereden. Dat was wel een heel kwartier rijden.

Het inleveren ging vlot, geen bijzonderheden. We hadden 4000 mijl ingekocht en 4025 mijl gereden. Dat was netjes dus er hoefde niet veel bijbetaald te worden. De bonnetjes van de gemaakte kosten hebben we ingeleverd en het geld keurig teruggekregen. Door het meisje achter de balie werden we wel gewaarschuwd dat er een terreuralarm was op de vliegvelden en dat je geen liquids, (vloeibaar, smeerbaar in welke vorm dan ook) mee mocht nemen in de handbagage. We hadden daar gelukkig nog even de tijd en de ruimte om te herpakken. Ik had mijn toilettas in de rugzak en daar moest het nodige uit: shampoo, tandpasta, schuimversteviger, dagcrème. Het paste nog net hier en daar in de koffer.

Denver International Airport

Om 9.45 uur kwam de taxi en om 10.15 uur waren we op het vliegveld. Het inchecken ging snel. De lange rij bleek niet voor ons te zijn. Daarna door naar de security. Daar stond wel een enorme rij, maar een half uur later stonden we dan toch, zonder schoenen, bij de beveiliging. Ook hier geen problemen, al duurde het wel even voor Jan z'n rugzak met alle snoertjes en rare apparaten (de omvormer) van de band kwam.

De DL 42 vertrok op tijd naar Cincinatti. Daar konden we meteen doorlopen naar de gate en moesten we 2 uur wachten op de aansluiting naar Amsterdam. Gelukkig hoefden we nu niets met de koffers, die gingen meteen door. We hebben bij de Mac wat gegeten en een half uur voor boardingtijd zijn we naar de gate gegaan. Het vliegveld van Cincinatti is, het stuk wat wij gezien hebben tenminste, een prettig vliegveld, licht en modern. Hier vertrokken we niet op tijd. Al vrij snel bleek dat ons toestel niet op tijd uit Europa was gekomen. Toen moest het nog schoon, dan de crew erin en toen kon het boarden beginnen. We leken geluk te hebben. Bij de vluchten naar Rome en Frankfurt stonden tafels met een hele ris beveiligingsmensen die alle handbagage stuk voor stuk nakeken. Maar helaas, nadat er een stuk of 6 mensen ingestapt waren, werd het boarden gestopt en verschenen ook bij ons de tafels en de uniformen. De mensen die al ingestapt waren konden er weer uit en werden ook gecontroleerd.

Uiteindelijk vertrokken we om 20.40 uur in plaats van 19.30 uur. Valt eigenlijk nog mee dus. We hebben een rustige vlucht gehad, dat wil zeggen wel wat turbulentie, maar volgens de piloot niet belangrijk genoeg om te melden. Dit in tegenstelling tot de eerste vlucht. Die piloot liet bij elke hobbel de veiligheidsgordels om doen en liet de stewardessen gaan zitten.

10.30 uur landing op Schiphol in de regen, een graad of 18, een heel verschil met de 30 van toen we vertrokken. Het duurde even voor de koffers er waren, maar ze waren er gelukkig allemaal. De stoeltjes konden we ophalen bij het loket voor de "odd packages". Toen de trein naar het station waar, door andere vrienden dan op de heenweg, onze auto geparkeerd stond (op het verkeerde parkeerterrein, maar goed, hij stond er). We waren om 12.30 uur thuis. Na wat uitpakken even het dorp in voor wat boodschappen en.... de wintersportgidsen. Daar 's middags wat in gebladerd, maar we bleken toch wel moe en het drong niet echt tot ons door. Na een heerlijke rijsttafel van ons tokootje zijn we om een uur of half 10 naar bed gegaan.

Conclusie:
Amerika blijft een verslavend leuk en mooi land. We hebben eigenlijk nergens spijt van, hoogstens dat we naar Cody zijn gereden voor de rodeo, terwijl die op meer plaatsen te zien was. Maar als je alles van tevoren weet is het ook niet leuk meer.
We hebben al weer plannen voor een volgende keer. Over 8 jaar hopen we dat Idse eindexamen gedaan heeft en dan kunnen we een paar weken eerder.
Het was jammer dat we niet meer wild gezien hebben, maar dat lag volgens ons aan de hoge temperaturen (hittegolf in een groot deel van het land) en aan het seizoen. Dan leven ze hoger op de bergen.
Volgende keer in elk geval geen Cruise America meer, die wordt toch wel erg slecht van kwaliteit zo langzamerhand. Op dit moment valt ons oog op Roadbear. Maar als ze zeggen: : "Je mag gaan, maar in een oude Cruise.", zeggen we geen nee.
Het was gewoon weer toppie!