Om 8.45 uur reden we van de camping en voor we goed en wel geïnstalleerd waren stak er op zijn dooie gemak een coyote vlak voor ons de straat over. Hadden we de foto- en filmspullen nog niet paraat!
Via Norris reden we naar de Grand Canyon of the Yellowstone. We wilden de Lower Falls bekijken. Hiervoor moesten we eerst een steil slingerpad met haarspeldbochten naar beneden lopen. Toen stonden we bovenaan de waterval en hoewel er minder water naar beneden donderde dan de vorige keer vonden we het nog steeds heel indrukwekkend. Als je eerst naar beneden gaat, moet je daarna weer omhoog en dat is altijd jammer. Dat voel je in je benen.
In de Hayden Valley leven kuddes groot wild, daar gingen we voor. Voor we er waren stond er eerst een bizonstier recht voor onze camper. Hij ging naar rechts en naar links, keek wat in auto's maar ging niet opzij. Eindelijk konden we erlangs.
In de vallei zelf liep wel een kudde bizons, maar geen ander groot wild. Er stond ook een Amish-echtpaar te kijken. Niet eens met paard en wagen, maar met een gloednieuwe, rode gezinsauto. Onopvallend maar even een foto gemaakt. Een stuk van de kudde af liep een eenzame bizon die op weg was naar de rest. Daarvoor moest bij de rivier overzwemmen. Erg leuk om te zien. Er stond ook een Amerikaanse meneer met een telescoop waar we even door mochten kijken. Dat had wel wat. Hij vertelde ook dat hij daar 's ochtends een pack wolven had gezien. Niet eens zo heel erg vroeg, maar om een uur of half 9. Iets om te onthouden voor de toekomst dus.
Het laatste stuk voor de uitgang van het park, de Oost-uitgang, was opgebroken. Dat kostte aardig wat oponthoud en de weg was erbarmelijk. Eindeloos ging het kastje onder de kookplaat open. Ten einde raad heb ik het rekje ervoor volgepropt met handdoeken zodat hij niet verder kon. Dat hielp. Met een van de laden had ik ook al zoiets gedaan. De aansluiting tussen het woongedeelte en de cabine piept en kraakt ook al. Dat hebben we volgestopt met keukenrol. Scheelt wel.
Toen klaagde Idse dat de laptop het niet meer deed. Dat bleek te komen doordat hij geen stroom meer kreeg van de aansteker. Balen dus.
De weg naar Cody was langer dan we ingeschat hadden, maar ook mooier. Behalve het laatste stuk dan, dat was vrij saai.
Op camping Ponderosa kozen we plek 105 en hebben meteen kaarten voor de rodeo van vanavond gekocht. Helaas was er geen zwembad en dat was wel lekker geweest, want het was bloedheet.
We hebben in het dorp bij de Wallmart boodschappen gedaan en op de camping een enorme pizza in stukken gesneden en in de oven gedaan bij wijze van late lunch terwijl de was in de machine zat. Niet alles is helemaal jofel uit de droger gekomen. Een polo van Jan is behoorlijk gekrompen. Gelukkig was het een koopje: € 4,- bij Zeeman.
Na nog een stuk pizza hebben we gedoucht en om 19.35 uur kwam de mooie gele schoolbus om ons naar de rodeo te brengen. Het was niet druk, niet eens half vol. Wel echt Amerikaans: beginnen met een gebed en het volkslied. Verder veel geklap, gestamp en geschreeuw. Het was een volledig programma met bokkende paarden, barrel racing, calf roping, kinderen op kleine stiertjes en als klapper van de avond bull riding. Wij hadden een goede plek: wij zaten net achter waar de cowboys zich klaarmaakten en opstapten. Goed zicht op het hele gebeuren van A tot Z. Deze rodeo vindt hier in de zomermaanden elke avond plaats. Het was een leuke show van ongeveer 2 uur en om 22.00 uur was het nogal plotseling afgelopen. De bus stond nog, of al, te wachten en om half 11 waren we thuis.
Het was vandaag 96F = 35,5C en we zitten op 1610 m. hoogte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.